Σε μόλις 12% και 30% αντίστοιχα, διαμορφώνεται η αυτάρκεια της Ελλάδας σε βόειο και χοιρινό κρέας, σύμφωνα με τον καθηγητή στο Εργαστήριο Τεχνολογίας Τροφίμων Z.Π. Τμήμα Κτηνιατρικής της ΣΕΥ του ΑΠΘ, Ιωάννη Αμβροσιάδη, ο οποίος υποστηρίζει ότι οι ευθύνες για τη φθίνουσα πορεία της παραγωγής, «βαραίνουν» όλους τους εμπλεκόμενους.
«Αρμόδιες κρατικές Αρχές (κυβέρνηση- υπουργείο), κτηνοτρόφοι, συνεταιριστικές οργανώσεις και τα διάφορα συνδικαλιστικά όργανα στον χώρο, τα σφαγεία με τις μεταποιητικές μονάδες, αλλά ακόμη και οι ίδιοι οι καταναλωτές», ευθύνονται σύμφωνα με τον κ. Αμβροσιάδη για τη σημερινή κατάσταση στον κλάδο.
Για την αναστροφή της κατάστασης, ο ίδιος σημειώνει ότι θα πρέπει να γίνει αρχικά μια ριζική αλλαγή του κεντρικού μάνατζμεντ σε επίπεδο υπουργείων και μια εκ νέου συστηματική οργάνωση της πρωτογενούς παραγωγής, με ταυτόχρονη εκπαίδευση κτηνοτρόφων- επιχειρηματιών σε πρότυπα που υφίστανται ακόμη και στη χώρα μας «αν και σε περιορισμένο όμως βαθμό».
Κατά τον ίδιο, πρέπει να γίνει σοβαρή προσπάθεια μείωσης του κόστους παραγωγής του κρέατος, με αύξηση κυρίως της παραγωγικότητας. «Πρέπει να ξεφύγουμε από το άλλοθι του κόστους των ζωοτροφών και να προβούμε στην ενδεδειγμένη οργάνωση και λειτουργία σφαγείων και του τρόπου εμπορίας του κρέατος», επισημαίνει.
Επιβεβλημένο κατά τον ίδιο είναι η δημιουργία «ιδιωτικών προτύπων» και προϊόντων με «ονοματεπώνυμο», όπως επίσης και οι επιδοτήσεις να δίνονται στοχευμένα και με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας- παραγωγής και βελτίωσης της ποιότητας και της προώθησης των παραγόμενων προϊόντων.
Επιπλέον, κατά τον ίδιο, είναι αναγκαία η επένδυση στην εκπαίδευση και σωστή ενημέρωση του καταναλωτή και «προπαντός στην εξωστρέφεια και αναζήτηση νέων αγορών με ποιοτικά όμως προϊόντα και αλλαγή της νοοτροπίας ότι κάθε τι που είναι ελληνικό, είναι και ποιοτικό».
